سخن علامه مجلسیرضوان الله علیه با آن شیعیانی که دنباله‌رو صوفیه شده‌اند:
پس اگر اعتقاد به روز جزا داری امروز حجت خود را درست کن که چون فردا حق تعالی از تو حجت طلبد جواب شافی و عذر پسندیده داشته باشی، و نمی‌دانم بعد از ورود احادیث صحیحه از اهل بیت رسالت علیهم السلام و شهادت این بزرگواران از علمای شیعه رضوان الله علیهم بر بطلان این طائفه و طریقه ایشان در متابعت ایشان نزد حق تعالی چه عذر خواهی داشت؟! آیا خواهی گفت متابعت حسن بصری کردم که چند حدیث در لعن او وارد شده است؟ یا متابعت سفیان ثوری کردم که با امام جعفر صادق علیه السلام دشمنی می‌کرده و پیوسته معارض آن حضرت می‌شده است، و بعضی احوال او را در اول کتاب بیان کردیم، یا متابعت غزالی را عذر خود خواهی گفت که به یقین ناصبی بوده! و می‌گوید در کتاب‌های خود، به همان معنا که مرتضی علی امام است، من هم امامم! و می‌گوید: هر کس یزید را لعنت می‌کند گناهکار است، و کتاب‌ها در لعن و رد شیعه نوشته، مانند کتاب «المنقذ من الضلال» و غیر آن، یا متابعت برادر ملعونش احمد غزالی را حجت خواهی کرد که می‌گوید: شیطان از اکابر اولیاء الله است؟! یا ملای رومی‌را شفیع خواهی کرد که می‌گوید: ابن ملجم را حضرت امیر المومنین علیه السلام شفاعت می‌کند، و به بهشت خواهد رفت، و حضرت امیر به او گفت که: تو گناهی نداری چنین مقدر شده بود و تو در آن عمل مجبور بودی! و می‌گوید: چون که بی‌رنگی اسیر رنگ شد موسئی با موسئی در جنگ شد و در هیچ صفحه از صفحه‌های مثنوی نیست که اشعار به جبر یا وحدت وجود یا سقوط عبادات یا غیر آن‌ها از اعتقادات فاسد نکرده باشد. و چنانکه مشهور است و پیروانش قبول دارند ساز و دف و نی شنیدن را عبادت می‌دانسته است یا پناه به محی الدین (ابن عربی) خواهی برد که هرزه‌هایش را در اول و آخر این کتاب شنیدی، و می‌گوید جمعی از اولیاء الله هستند که رافضیان (شیعیان) را به صورت خوک می‌بینند، و می‌گوید به معراج که رفتم مرتبه علی را از مرتبه ابو بکر و عمر و عثمان پست‌تر دیدم! و ابو بکر را در عرش دیدم! چون برگشتم به علی گفتم چون بود که در دنیا دعوی می‌کردی که من از آن‌ها بهترم الحال دیدم مرتبه تو را که از همه پست‌تری!! و او و غیر او از این تزریقات بسیار دارند که متوجه آن‌ها شدن موجب طول سخن می‌شود.
عین الحیات، تالیف علامه مجلسی، جلد ۲، صفحه ۴۵۷-۴۵۸، چاپ انتشارات انوار الهدی